Pigwy

2024 Autor: Jasmine Walkman | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 08:35

Uważa się, że pigwa pochodzi z Iranu. Jej botaniczna nazwa Cydonia oblonga pochodzi z obszaru Krety.

Uprawa pigwy była szeroko rozpowszechniona w Europie Południowo-Wschodniej jeszcze przed uprawą jabłek. Według badaczy około 1000 p.n.e. w Palestynie znali pigwę. Piękne, małe, poskręcane drzewko pigwy rodzi owoce o różnej wielkości, kolorze i kształcie.

Drzewa pigwy są szeroko rozpowszechnione w Grecji, Nowej Zelandii, Argentynie i Francji. Stają się również popularne w Ameryce Północnej. Na początku XX wieku rozwinął się również przemysł konserwowy z pigwy.

Owoc pigwy przypomina gruszkę lub jabłko. Aby była smaczna, musi mieć kolor od złocistego do żółtego lub z czerwonawymi plamami. Najczęściej pigwa wygląda na dużą i bezkształtną. Jej skóra może być pokryta mchem lub gładka. Cechą charakterystyczną wszystkich pigw jest jednak wyjątkowy aromat.

Aromat każdej odmiany ma różne odcienie piżma lub dzikich owoców tropikalnych, podobne do perfum. Cierpka i kwaśna pigwa nie może być spożywana na surowo i wymaga gotowania, aby była jadalna. Ugotowana pigwa nabiera pięknego karmelowego koloru.

Sezon pigwy jest późną jesienią, ale można ją spotkać przez cały rok.

Pigwa odgrywa ważną rolę kulinarną na całym świecie. Jest popularny w kuchni marokańskiej, perskiej, rumuńskiej i ogólnie bałkańskiej. Dodanie pigwy do gulaszu z mięsem lub jako dodatek do pieczeni mięsnych jest niezwykle powszechny.

Nazywana przez Rzymian „melimelum”, ta grecka nazwa oznacza „miodowe jabłko”, ponieważ owoc był dodawany do miodu w celu wytworzenia dżemu. Portugalczycy nazywają pigwę „marmelo” i cieszą się marmoladą, którą wytwarza. Grecy nadali mu nazwę „Cydonia”, która we Włoszech stała się „cotogna”, a we Francji „coing”.

Jednak największymi miłośnikami pigwy pozostają Turcy.

Historia pigwy

Za panowania wielkiego króla Salomona istniało specjalne prawo, zgodnie z którym nowożeńcy musieli jeść pigwę w dniu ślubu, aby mieć szczęśliwe życie małżeńskie. Słynne złote jabłko, podarowane przez Paryż bogini Afrodycie, według niektórych źródeł nie jest jabłkiem, ale pigwą. Udowodniono, że w Troi w tym czasie nie uprawiano żadnych jabłek, co prowadzi historyków do przekonania, że pigwa jest „jabłkiem niezgody” między trzema najpiękniejszych bogiń – Afrodytą, Herą i Ateną.

W jednym ze swoich epigramatów Martial wspomina: pigwy z miodem, które przygotowywane są przez same nimfy. Służyli do oszukania rozwścieczonego małego Zeusa.

Skład pigwy

Pigwy należą do owoców o bardzo wysokiej zawartości pektyny, która ma również dobre właściwości żelujące. Pigwy zawierają dużą ilość błonnika – 1,55% oraz garbniki do 0,57%. To właśnie te substancje nadają pigwom cierpki smak i w dużym stopniu ograniczają ich świeżą konsumpcję. Pigwy są bogate w witaminę C oraz niacynę, wapń, fosfor, magnez i sód. Pigwy zawierają niewielkie ilości manganu, miedzi i kobaltu.

100 g pigwy zawiera 57 kalorii, 4 mg sodu, 15 g węglowodanów, 2 g błonnika, 1% witaminy A, 25% witaminy C, 1% wapnia i 4% żelaza.

Odmiany pigwy

Istnieją zasadniczo 4 rodzaje pigwy:

- Asenitsa - pigwy są średniej wielkości, mają regularną powierzchnię i kształt jabłka. Dojrzewa w październiku, a owoce mają doskonały smak;

- Zwycięstwo - to średniej wielkości odmiana pigwy o kształcie gruszki i dobrym smaku;

- Hemus - odmiana pigwy o asymetrycznym lub jabłkowym kształcie. Ich miąższ jest żółty, pachnący i lekko kwaskowaty;

- Trimontium,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, - Jest to odmiana pigwy o małych owocach i niezbyt przyjemnym smaku, dlatego nie zaleca się jej bezpośredniego spożycia.

Selekcja i przechowywanie pigwy

Wybierz pigwy, które są twarde, żółte i duże, bez miękkich obszarów. Pigwa może być przechowywana w temperaturze pokojowej do tygodnia. W chłodni lub w lodówce owoce mogą być długo przechowywane.

Pigwy w gotowaniu

Pigwy mają bardzo cierpki smak, dlatego prawie nigdy nie są spożywane na świeżo. Zawierająca dużą ilość pektyny pigwa nadaje się do robienia dżemu, galaretki. Pigwy używany również do robienia kompotów lub wypieków. Oprócz siebie służą do robienia deserów oraz w połączeniu z jabłkami i gruszkami. Są niezwykle pachnącym składnikiem przy przygotowywaniu ciast czy budyniu. Ponieważ mają mocną, rozpływającą się konsystencję, pigwy wymagają długiego czasu gotowania.

Pigwy można je zapiekać w całości i podawać z orzechami włoskimi, miodem i suszonymi owocami. Istnieje również szereg przepisów na gotowanie wieprzowiny lub wołowiny z pigwą. Bardzo ważne jest, aby nie obierać skórki, ponieważ to w niej kryje się cudowny aromat tego owocu.

Pigwa jest częścią jednych z najbardziej elitarnych białych win na świecie - Chardonnay i Sauvignon Blanc. Ozdoby świąteczne są też o wiele bardziej pachnące i przytulne, jeśli oprócz innych owoców w misce z owocami doda się kilka pigwy.

Korzyści z pigwy

Bogata w błonnik pigwa zawiera umiarkowaną ilość witaminy C i potasu. Cztery uncje surowych owoców zawierają około 65 kalorii. Dzienne spożycie pigwy zmniejsza prawdopodobieństwo raka. Ostatnie badania wykazały, że spożywanie pigwy jest również skuteczne w obniżaniu ciśnienia krwi. Wiadomo, że pigwy pomagają w kacu. Nawet starożytni uzdrowiciele odkryli niezwykły efekt żółtego owocu. Pigwy pomagają w palpitacjach, problemach żołądkowych, nudnościach, wymiotach i żółtaczce.

Pigwy mają działanie przeciwzapalne dzięki połączeniu w nich taniny i pektyny. Ponadto służą do ogólnego wzmocnienia organizmu, a także jako środek leczniczy na choroby jelit i żołądka. Pigwa jest przydatna w chorobach układu krążenia. Owoce doskonale nadają się do spożycia w chorobach dróg oddechowych, wątroby i płuc.

Sok z pigwy ma silne działanie bakteriobójcze. Stosuje się go przy problemach zapalnych w jamie ustnej, a zewnętrznie – na owrzodzenia i rany.

Medycyna ludowa z pigwą

W medycynie ludowej szeroko stosowane są nie tylko owoce, ale także liście i nasiona pigwy. Odwary na kaszel przygotowywane są z jego nasion. Liście pigwy są używane do robienia nalewki, która służy do obniżenia poziomu cholesterolu i ciśnienia krwi.