Nieznany łubin

Wideo: Nieznany łubin

Wideo: Nieznany łubin
Wideo: LUBIN. 12-latka odnaleziona 2024, Listopad
Nieznany łubin
Nieznany łubin
Anonim

Łubin, a raczej łubin słodki, ma ponad 300 odmian. Nie są alkaloidami i powstały w latach 30. XX wieku.

Istnieją byliny i jednoroczne, z których większość jest dzika. Uprawiano tylko kilka gatunków, głównie europejskich. Ich wykorzystanie jako pokarmu dla ludzi i zwierząt stale rośnie. Owoce to fasola.

Oprócz słodyczy występuje też dzika, gorzka skórka. Zawiera alkaloidy łupininę, lupanidynę i inne, które są trujące dla zwierząt.

W Europie najczęściej spotykane są słodkie odmiany zielne łubinu, a raczej łubin niebieski, biały i żółty. Spośród nich najczęściej używany jest łubin biały.

Rodzaje łubinu
Rodzaje łubinu

Nie jest zbyt popularny w Bułgarii i ma ograniczoną dystrybucję. Może to wynikać z niewiedzy o jego niesamowitych właściwościach.

Łubin charakteryzuje się gęstą i stabilną łodygą. Jej liście są duże, pierzaste, ciemnozielone. Kwitnie dużymi białymi kwiatami. Owoce są duże, okrągłe, zebrane w strąki.

Łubin nie ma szczególnych wymagań co do warunków wzrostu i gleby. Wszędzie daje wysokie plony ziarna i dużo zielonej masy. Wszędzie, gdzie jest uprawiana, wzbogaca glebę w materię organiczną i azot.

Dlatego często sadzi się go na glebach piaszczystych, ubogich w składniki odżywcze, a także w gospodarstwach produkujących produkty ekologiczne. Poprawia strukturę gleby. System głęboki i korzeniowy zapobiega erozji wietrznej.

Między innymi jest odporny na sucho i zimno. Dzięki temu nadaje się do uprawy w naszym kraju. Dobrze rośnie wśród słoneczników, maków i trawy pszenicznej.

Nasiona i zielona masa łubinu są niezwykle bogate w białko – aż 38%. Pod względem zawartości można je zmierzyć najlepszymi pastewnymi roślinami strączkowymi.

Fasola łubinu
Fasola łubinu

Może zastąpić 65 do 100% śruty sojowej w dawce pokarmowej dla zwierząt takich jak świnie, krowy, indyki, cielęta i jagnięta.

Zalecana: