Historia Hamburgera: Od Czyngis-chana Do Symbolu Ameryki

2024 Autor: Jasmine Walkman | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 08:35

Jak większość znanych na całym świecie potraw, tak samo Hamburger jest wielu ojców i ojczyzn. Jego ślady sięgają XII wieku, podróżował po wielu krajach, podróżował drogą lądową i morską, a po wszystkich swoich wcieleniach dzisiaj jest wygodnie osiedlony wszędzie. Ale tylko w jednym kraju hamburger jest tak popularny, że stał się narodowym daniem. I to oczywiście jest Ameryka.

W przeciwnym razie, jak sugeruje jego nazwa, uważa się, że hamburger narodził się w Hamburgu w Niemczech. W XIX wieku wraz z migracją niemieckich imigrantów przeniósł się do Ameryki. Ale w tamtym czasie jego główny składnik, stek z mięsa mielonego, przeszedł już do historii.

Pierwsze ślady hamburgera pochodzą z odległego XII wieku. W tym czasie Czyngis-chan (1155-1227) postanowił podbić świat swoją armią okrutnej kawalerii mongolskiej. Jeździli na małych, muskularnych kucykach i spędzali tak dużo czasu w siodłach, że nie mieli nawet czasu, aby zejść do jedzenia. Kawaleria mongolskiego wodza zaczęła nosić ze sobą mielone mięso, które umieszczali pod siodłami, aby je spłaszczyć, aby wygodnie było jeść jedną ręką na drodze.

W 1238 r. wnuk Czyngis-chana, Kubilaj-chan, najechał Moskwę i wprowadził mięso mielone, później rozpoznawane przez Rosjan jako Stek Tartar (Tartar był nazwą nadaną Mongołom w tamtych czasach i do dziś). Tam danie wzbogacone cebulą i surowymi jajkami i tak doprawione, podróżuje po Europie.

Ulubiony dziś bułgarski klopsik świadczy o tym, że trend wywodzący się z Tatarów nie ominął Bułgarii. W ten sposób z kraju do kraju mięso mielone dotarło do Hamburga w Niemczech, gdzie stało się szczególnie popularne pod koniec XVIII wieku.

W połowie XIX wieku ogromna liczba Niemców zdecydowała się opuścić swój kraj i udać się w poszukiwaniu szczęścia do Ameryki. I oczywiście ich droga do nowej przyszłości i wielkich możliwości zaczyna się od portu w Hamburgu. Stek z mielonej wołowiny jest daniem głównym serwowanym na pokładzie HAPAG (Hamburg Amerikanische Paketfahrt Actien-Gesellschaft), najpopularniejszej linii pływającej między Hamburgiem a Stanami Zjednoczonymi.

W tym czasie mięso jest solone, mieszane z cebulą i bułką tartą, a czasem wstępnie wędzone, aby można je było przechowywać podczas długiej podróży. A więc, Hamburger przemierza Atlantyk z imigrantami. W tym czasie w porcie w Nowym Jorku sprzedawcy straganów z mięsem wykazali się przebiegłością i zaczęli zwabić niemieckich marynarzy napisami: Stek, przygotowany w Hamburgu.

Żydowscy imigranci nie przestają robić siekanego steku, a przepis rozprzestrzenia się w całej Ameryce. Od Nowego Jorku po Kalifornię, przejeżdżając przez Dakotę, Iową i Kolorado, hamburger, który przypomina imigrantom ich ojczyznę, szybko staje się znakiem przynależności do kraju Wuja Sama.

Hamburger jest nawet podawany robotnikom w fabrycznej stołówce. W tym czasie mięso było już umieszczone między dwiema kromkami chleba i towarzyszyło mu kilka ziemniaków. Nawiasem mówiąc, wielu Amerykanów kwestionuje autorstwo tego genialnego pomysłu, który dziś definiuje porcję burgera.

Burger nie tylko jest coraz częściej jadany, a jego przepisem jest podróżowanie po Ameryce, to jeszcze się o nim pisze. 5 stycznia 1885 roku gazeta w Waszyngtonie po raz pierwszy wymieniła słowo hamburger w jednej ze swoich kolumn, opisując słynny stek z Hamburga.

W 1931 komiks Popeye wydał nową postać, Wimpy, której znakiem rozpoznawczym było to, że uwielbia burgery. Jego popularność wzrosła tak bardzo, że sieć hamburgerów została nazwana Wimps. Jednak w 1978 roku zmarł jej twórca i z jego woli zamknięto wszystkie 1500 restauracji sieci.

Ale hamburger nie umiera. W 1940 roku dwaj bracia postanowili otworzyć stoisko z hamburgerami w San Bernadino. Morris i Richard MacDonald zaczęli oferować je swoim klientom w samoobsługowej restauracji i szybko stali się znani w całym kraju.

W 1954 roku Ray Croke, sprzedawca elektrycznych urządzeń kuchennych, był zaintrygowany dużym zamówieniem pochodzącym z Kalifornii. Podczas wycieczki Cork skorzystał z okazji, aby udać się do San Bernadino i odwiedzić tego ciekawskiego klienta. Znalazł się więc w skromnej restauracji braci McDonald i stojącej przed nim długiej kolejce klientów.

Pod wrażeniem szybkości obsługi i niskich cen małych pieczywa z siekanym stekiem, keczupem i sałatką, Ray Kroc zaproponował obu właścicielom ofertę. Później odszedł z umową franczyzową upoważniającą go do otwarcia sieci restauracji, którą później nazwał McDonald's.

Wszyscy znamy kontynuację historii, czyli podbój całej planety.