Pierwszym Restauratorem Jest Właściciel Paryskiej Kawiarni

2024 Autor: Jasmine Walkman | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 08:35

Restauracja to odwieczny klasyk żywienia, triumf syntezy między przyjemnością jedzenia a ludzką potrzebą komunikacji. W pędzie współczesnego świata to także mały przystanek – na rodzinny obiad, spotkanie z przyjacielem lub po prostu ucieczkę od domowego jedzenia.

Dziś restauracja wygląda jak stary dobry krewny baru, brunchu i klubu. Ale kiedyś był nowy i nowoczesny. A kilka wieków temu nawet nie istniał.

Słowo restauracja pochodzi od francuskiego czasownika „restaurer”, który oznacza przywracać i który w XII wieku był używany głównie w znaczeniu „naprawa”, „naprawa”.

Od początku XVI wieku nazwa ta zaczęła nabierać „znaczenia żywieniowego” i być używana do „odzyskiwania z pożywieniem”. W połowie XVII w. słowo to miało już konkretne zastosowanie i oznaczało „odnawiający rosół mięsny”, a od XVIII w. było używane w odniesieniu do miejsca, w którym jest sprzedawane.

Pierwsza restauracja?, jaką znamy dzisiaj, został otwarty w Paryżu około 1765 roku przez właściciela kawy o nazwisku Boulanger. Był pierwszym, który o każdej porze dnia oferował jedzenie przy osobnym stole. Do tej pory karczmy i tawerny serwowały jedzenie o określonej godzinie, a w Paryżu poza ustalonymi godzinami mogli oferować je tylko dostawcy żywności. Złożyli więc pozew przeciwko Boulangerowi, ale go stracili, tworząc w ten sposób nieświadomie prawdziwą manię jego ustanowienia wśród arystokratów i intelektualistów.

Inni handlarze podchwycili ten pomysł i ożywili starą tradycję podawania ludziom o słabym zdrowiu regenerującego bulionu mięsno-warzywnego. W 1782 roku Antoine Boville, szef kuchni księcia de Conde i doradca kulinarny hrabiego de Provence, otworzył w Paryżu, w wytwornym otoczeniu, „Great London Tavern”, pierwszą naprawdę dużą restaurację, która pozostała bez rywali przez ponad 20 lat.

Rewolucja francuska przyspieszyła rozwój tego zjawiska – upadek arystokracji pozostawił kucharzy bez pracy, a do Paryża przybyło wielu prowincjałów, pozbawionych rodzin, by ich nakarmić. Od tego czasu kucharze przeszkoleni w przygotowywaniu dobrej kuchni stali się restauratorzy a od 1789 r. w Paryżu było kilka restauracji, odwiedzanych przez wyższe sfery. 30 lat później mają już 3000!

Pierwsza restauracja w Stanach Zjednoczonych została otwarta w 1794 roku w Bostonie. Oferuje "obsługę francuską", jak wtedy nazywano ją tam - naczynia kładą się na stole, a goście sami obsługują. Jednak ta metoda okazała się trudna do skompilowania. Około 1810 roku rosyjski książę Kurakin wprowadził we Francji „rosyjską obsługę”, w której klient otrzymywał danie przygotowane na talerzu.

Tymczasem w Paryżu powstają nowe dzielnice i otwierane są nowe restauracje. Rewolucja przemysłowa wsparła ten proces, a restauracja z miejsca elity miasta w XIX wieku została zdemokratyzowana, aby poznać nowych klientów - robotników, rzemieślników i studentów. Lokale gastronomiczne dostosowują się do zmian i powstają tawerny i inne lokale serwujące tanie jedzenie.

W 1803 r. Grimon de la Rainier opublikował swój „Almanach smakoszy”, w którym skomentował Restauracje paryskie - Narodziła się pierwsza krytyka. Prasa podchwyciła pomysł i zaczęła oferować kroniki kulinarne. W 1850 r. „Les Petits-Paris” opublikował adresy dobrych restauracji. I zaprojektowany dla pierwszych kierowców, czerwony przewodnik Michelin pojawił się w 1990 roku i szybko stał się przewodnikiem w gastronomii.