Dlaczego Powinieneś Częściej Spożywać Seler?

2024 Autor: Jasmine Walkman | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 08:35

Może widziałeś reklamę musli, w której młoda i uśmiechnięta dziewczyna beztrosko gryzie łodygę selera? To nie tylko rekwizyt podkreślający dietetyczne przesłanie, ale lekka kradzież ze sławy znanego jasnozielonego warzywa.

Pewnie zastanawiasz się, co właściwie kryje się za nazwą popularnej rośliny? Odpowiedź jest prosta. Przetłumaczone z angielskiego seler oznacza tylko jedno: seler. W annałach medycznych z IX wieku została odnotowana jako lekarstwo - na długo przed tym, jak była lubiana jako żywność. W średniowieczu stał się warzywem szeroko dostępnym w całej Europie, a Amerykanie nie znali jego chrupiącego uroku aż do 1900 roku. W zależności od kultury kulinarnej różne narody uprawiają szczególną odmianę selera. W Bułgarii znany jest jako głowa i liście, aw Europie i USA - łodyga lub seler! Roślina należy do rodziny Umbelliferae wraz z pasternakiem, koprem, koprem włoskim, pietruszką i grabem.

Jako warzywo o dużej zawartości wody, seler potrzebuje żyznej, wilgotnej gleby. To może wyjaśniać, dlaczego jego początki sięgają od Szwecji po Algierię, Egipt i Indie. Na dużym obszarze Pendżabu nacisk kładziony jest wyłącznie na produkcję nasion selera na eksport do Europy, gdzie wykorzystuje się je jako przyprawę. Pascal to pachnąca odmiana selera o grubych i mięsistych szypułkach, dochodzących do 50-60 cm, najczęściej uprawiana w Stanach Zjednoczonych.

Jeśli chodzi o walory kulinarne, jego smak wyróżnia się w zestawieniu z wieloma innymi produktami. Seler to świetny dodatek do sałatki z tuńczyka lub jajka. Podawane drobno posiekane z ziemniakami i dressingiem majonezowym lub wymieszane z energią [sałatka jarzynowa z marchewką], papryką i cebulą mogą oczarować na zawsze. Chrupiące warzywa dobrze komponują się z sosem teriyaki, pomarańczowym lub śmietanowym. Każde danie z duszonego mięsa z selera i zupy jarzynowej z drobno posiekanymi szypułkami staje się niezrównanie smaczne i staje się nieodpartym i ciepłym przypomnieniem babcinych potraw, obficie doprawionych trybulą.

Jednak kiedy seler gotowane lub blanszowane (zanurzone we wrzącej wodzie), ponad jedna trzecia składników odżywczych może zostać utracona. Aby zachować jak najwięcej, najlepszą metodą przygotowania jest para. Badania pokazują, że seler gotowany w ten sposób do 10 minut zachowuje 83 do 99 procent swoich znanych właściwości przeciwutleniających. Możesz przechowywać go w lodówce przez pięć do siedmiu dni, ale ponieważ warzywa mają tendencję do pochłaniania zapachów innych produktów, zawiń je w folię do świeżego przechowywania.

Jeśli nie zgadłeś, powiedzmy: profil odżywczy selera jest wyjątkowo niskokaloryczny - tylko 16 w filiżance posiekanych warzyw. To jeden z powodów, dla których jest tak popularny wśród dietetyków. Jednocześnie seler składa się z wielu substancji błonnikowych, które szybciej przemieszczają pokarm przez przewód pokarmowy, a tym samym pomagają zmniejszyć ryzyko raka okrężnicy.

Ciekawą rzeczą w tym warzywie jest to, ile różnych witamin i minerałów oferuje. Wystarczy jedna filiżanka posiekanego selera, aby uzyskać dziesięć procent naszego dziennego zapotrzebowania na witaminę A i kwas foliowy, osiem procent potasu i pięć procent manganu, miedzi, fosforu, magnezu i wapnia. Seler zawiera również witaminę C, kwas pantotenowy, witaminę B6, niacynę i ryboflawinę, a także dużo witaminy K.

Seler jest bogatym źródłem flawonoidów, takich jak zeaksantyna, luteina i beta-karoten, które, jak wykazały liczne badania, zwalczają stany zapalne, chronią przed chorobami sercowo-naczyniowymi, poprawiają układ odpornościowy, hamują wzrost nieprawidłowych komórek rakotwórczych i są niezwykle przydatne. w połączeniu dla zdrowia oczu.

Według badań przeprowadzonych w 2010 roku przez University of Illinois, utratę pamięci i procesy zapalne w mózgu można powstrzymać poprzez dodanie do diety selera. Luteolinę, która jest cennym składnikiem odżywczym w seler, został przetestowany na dwuletnich myszach. Z drugiej strony zaobserwowano małe myszy w wieku od trzech do sześciu miesięcy, które nie spożywały luteoliny. Wyniki pokazały, że starsze zwierzęta wykonywały zadania poznawcze, które testowały ich pamięć jeszcze lepiej niż ich młodsze odpowiedniki.

Apigenina, bioflawonoid występujący w selerze i pietruszce, również zaskoczył naukowców swoimi dobrymi wynikami w hamowaniu rozwoju komórek raka piersi.

Od wieków Ajurweda wykorzystuje łodygi i nasiona selera do leczenia przeziębienia i grypy, niestrawności, zapalenia stawów oraz problemów z wątrobą i śledzioną. Dziś seler uważany jest za świetny środek moczopędny. Jest bogaty w elektrolity i działa chłodząco na organizm, co wiąże się z jego zdolnością do zwalczania stanów zapalnych. Seler może również polegać na zmniejszeniu stresu oksydacyjnego serca i oczyszczeniu układu pokarmowego.