Dok Węża

2024 Autor: Jasmine Walkman | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 08:35

Dok węża /Arum maculatum L/ to wieloletnia roślina zielna z rodziny Araceae. W różnych częściach kraju trawa ta znana jest pod różnymi nazwami.

Jest również znany jako dok królika, wiewiórka węża, chwast obrączkowany, pszenica węża, wąż winogronowy, wąż cętkowany, gorączka węża, wąż, chleb figowy, winogrona cygańskie. Roślina występuje również w innych krajach europejskich. W krajach anglojęzycznych nazywana jest lords-and-ladies, we Francji jako Pied de veau, a w Niemczech jako Gefleckter Aronstab.

Dok węża charakteryzuje się wyprostowaną łodygą, która jest pogrubiona u podstawy i tworzy zaokrągloną bulwę. Liście zioła są wydłużone, w kształcie strzały, z plamkami. Kwiaty są męskie i żeńskie, ułożone w kilka rzędów, tworzące kwiatostan kolby. Kończy się żółtawym lub fioletowym wyrostkiem. Owocem rośliny jest wodnista truskawka w kolorze czerwonawym lub pomarańczowym.

Dok węża kwitnie w miesiącach wiosennych. Rośnie swobodnie na obszarach zalesionych, gdzie jest wystarczająco dużo wilgoci i cienia. Występuje we wszystkich częściach Bułgarii, a największe ilości tego zioła można znaleźć w lasach liściastych, w pobliżu krzewów. Można go zobaczyć do 1800 metrów nad poziomem morza.

Historia doku węży

Leczniczy efekt dok węża jest znana ludziom od dawna. W średniowieczu roślinę dodawano do wina. Był to ceniony składnik psychoaktywny. Stare kroniki pokazują, że w przeszłości matki stosowały zioło do ochrony dzieci przed lekcjami.

Uważa się, że stało się tak, gdy w kołysce dziecka umieszczono wysuszony liść z doku węża. Uważano również, że chroni przed złymi snami. Później jego miejsce zaczęła zajmować roślina i tradycyjna medycyna. W latach 70. naukowcy przeanalizowali zioło i odkryli, że jego lecznicze działanie nie było tylko mitem.

Skład doku węża

Dok wężowy jest źródłem olejków eterycznych, alkaloidów, flawonoidów, skrobi, saponin, kumaryn i innych substancji.

Zbieranie i przechowywanie doku węża

Bulwy doku węża /Tubera Ari/ są wykorzystywane do celów leczniczych. Kłącze usuwa się z ziemi w wiosenne dni lub we wrześniu i październiku. Wtedy są trzy możliwe sposoby przechowywania. Jednym z nich jest umieszczenie w wilgotnym piasku w ciemnym i chłodnym miejscu. Według ekspertów ta metoda jest najbardziej odpowiednia, ponieważ korzystne właściwości leku zachowują się do trzech lat.

Jeśli ci się nie podoba, bulwę możesz umyć i wysuszyć w wentylowanych magazynach, zawieszonych na sznurkach. Dopuszcza się również suszenie w piekarniku w temperaturze około czterdziestu stopni Celsjusza. Podczas obchodzenia się z lekiem należy pamiętać, że świeże bulwy są trujące, dlatego należy je trzymać z dala od nietrujących ziół.

Zielarze zauważają również, że rośliny nie należy mylić ze wschodnim Arum orientale MV, który charakteryzuje się bulwami w kształcie dysku. Uważaj, aby roślina nie wpadła do włoskiego arum italicum (Arum italicum Mill), który ma szerszy wyrostek kwiatostanu.

Zalety doku węża

Dok węża ma właściwości przeciwzapalne, przeciwbólowe, hemostatyczne i nabłonkowe. Dzięki temu jest bardzo cenny w walce z wieloma poważnymi chorobami. Według uzdrowicieli ludowych Arum maculatum pomaga przede wszystkim przy chorobach układu oddechowego i problemach przewodu pokarmowego.

Roślina polecana przy hemoroidach zewnętrznych, wrzodach żołądka, a także przy problemach z dwunastnicą. Jest również skuteczny w mięśniakach macicy, piasku w nerkach, problemach z pęcherzem moczowym, zapaleniu oskrzeli, zapaleniu gardła, zapaleniu żołądka. Ma korzystny wpływ na raka prostaty, choroby wątroby, ciernie.

Pomaga radzić sobie z moczeniem nocnym. Używany do utraty głosu. Działa na łuszczycę, podrażnienia skóry, reumatyzm, nerwicę, kaszel, zgagę, malarię i inne.

Dok węża Jest również bardzo cenny w przemyśle kosmetycznym, ponieważ produkuje kremy przeciwzmarszczkowe. Właściwie w przeszłości nazywali Arum maculatum kwiatem piękna.

Roślina znana jest wśród osób posiadających inny majątek. Mówi się, że jego silny zapach jest w stanie odstraszyć węże. Jednak ta teoria nie została jeszcze naukowo udowodniona.

Medycyna ludowa z dokiem węża

W medycynie ludowej małe części bulwy doku węża stosuje się zarówno zewnętrznie, jak i wewnętrznie. W hemoroidach i nerwicach pobiera się kawałek surowej bulwy wielkości ziarna kukurydzy. Jednak nie jest brany sam, ale zawinięty w kawałek chleba. Można go również łączyć z tahini lub oliwą z oliwek lub przyjmować z wodą w postaci pigułki. Nie próbuj żuć bulwy, ponieważ poczujesz w ustach nieprzyjemny gorzki smak.

Możesz również wziąć dok węża w postaci ekstraktu. W tym celu bulwy kroi się na małe kawałki i pozostawia do namoczenia przez osiem godzin w zimnej wodzie w stosunku 1:1000. Pięćdziesiąt mililitrów powstałego płynu pije się trzy razy dziennie po posiłkach. Przy stosowaniu zioła nie należy przesadzać z dawką. Staraj się też nie łączyć go z innymi narkotykami i nie pij alkoholu.

Uszkodzenia z doku węża

W przypadku, gdy zamierzasz użyć dok węża, radzimy nie brać samoleczenia. Skonsultuj się z doświadczonym zielarzem lub lekarzem, aby zdecydować, czy naprawdę potrzebujesz tego zioła i jakie dokładne dawki pomogą.

Jak już wspomniano, świeże bulwy rośliny są trujące, dlatego duże znaczenie ma prawidłowe dawkowanie w przygotowaniu ekstraktów, wywarów i innych. Zbieranie ziela nie jest wskazane dla osób, które nie mają doświadczenia w ziołolecznictwie, ponieważ przy dotknięciu można poczuć pieczenie na skórze. Ponadto należy wiedzieć, że roślinę silnie przyciągają owady, dlatego należy przy nich uważać.