Biały Oman

2024 Autor: Jasmine Walkman | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 08:35

Biały oman / Inula helenium L. / to wieloletnia roślina zielna o gęstym krótkim kłączu z licznymi korzeniami przybyszowymi. Łodyga jest wyprostowana i bruzdowana, gęsto krótkowłosa i lekko rozgałęziona. Liście Omanu są spójne, duże i nierówno uzębione. U góry są pomarszczone, u dołu gęsto włókniste.

Kosze osiągają średnicę 8 cm, kilka znajduje się na szczycie łodygi i gałęzi. Końcowe kolory są językowe, środkowe rurkowate, a wszystkie mają złoto-żółty kolor. Nasiona owocu są czterościenne brązowe, z długim latawcem. Kwitnie w lipcu-wrześniu.

Biały oman rośnie w wilgotnych miejscach trawiastych, wzdłuż strumieni i rzek. Występuje głównie we wschodnich częściach kraju i na równinie Dunaju, do 1000 m n.p.m. Występuje w południowo-wschodniej części Europy.

Do celów leczniczych wykorzystuje się korzenie i kłącze białego omanu, które wyrywa się wiosną /marzec/ lub późną jesienią /październik-listopad/.

Rosnący biały oman

Zalecana biały oman do uprawy na glebach zbliżonych do środowiska naturalnego. Ważnym warunkiem udanej uprawy rośliny jest zapewnienie wystarczającej wilgotności gleby, ponieważ preferuje wilgotne miejsca wzdłuż rzek i strumieni.

Żywokost biały rozmnaża się przez przygotowane wcześniej sadzonki, głównie dlatego, że nie powinien być zbierany z jego naturalnych siedlisk /jest gatunkiem chronionym/. Z tego samego powodu nie można zbierać jego nasion.

Roślina zaczyna kwitnąć w drugim roku, aw pierwszych formach tylko liście. Żywokost biały suszy się cienką warstwą w przewiewnym miejscu, ale przechowuje się go oddzielnie od innych ziół, ponieważ przenosi jego zapach.

Skład białego omanu

Jako część biały oman zawiera około 45% inuliny, olejku eterycznego, laktonów sequiterpenowych (izoalantlakton i alantolakton), triterpeny (fridelina, damaradienol).

Wybór i przechowywanie białego omanu

Biały oman można kupić w aptekach, sklepach zielarskich i innych sklepach specjalistycznych w postaci suszonej. Najczęściej sprzedawany jest w opakowaniach po 50 g, a jego cena to około BGN 2.

Korzyści z białego omanu

Olejek eteryczny zawarty w biały oman w ilości do 3% w dużej mierze warunkuje terapeutyczne działanie przeciwzapalne białego omanu. Aktywność farmakoterapeutyczna leku na dużych zwierzętach hodowlanych została dobrze zbadana.

Wykazano, że sporysz ma dobrze zdefiniowane działanie przeciwbiegunkowe w zapaleniu jelit. Dobre działanie przeciwzapalne białego omanu jest wyrazem zawartości w nim olejków eterycznych. Zbadano również wpływ zioła na tromboplastyczne funkcje krwi i czas krwawienia.

Biały oman jest stosowany w leczeniu obturacyjnych chorób płuc, w którym to przypadku dobre działanie przeciwzapalne łączy się z wykrztuśnym działaniem sekretolitycznym.

Zioło ma działanie sekretolityczne i przeciwkaszlowe w przewlekłym i ostrym zapaleniu oskrzeli, ciężkim kaszlu i astmie oskrzelowej. Oman olejek eteryczny tonizuje trawienie, poprawia apetyt, zmniejsza wydzielanie żołądkowe i jednocześnie działa żółciopędnie. Zioło reguluje nieregularne i bolesne miesiączki. Działa moczopędnie.

Żywokost biały ma również dobre działanie przeciwrobacze. Allantolakton w białym omanie charakteryzuje się doskonałym działaniem przeciwrobaczym i według niektórych badań ma 23 razy silniejsze działanie przeciwrobacze niż klasycznie stosowany środek santonina. Inne badania pokazują, że żywokost biały ma również dobre działanie zwężające naczynia krwionośne.

Medycyna ludowa z białym omanem

Bułgarska medycyna ludowa zaleca stosowanie białego omanu u osób wyczerpanych głęboką chorobą w postaci wina omanskiego. Jest skutecznym środkiem wzmacniającym organizm i poprawiającym apetyt.

W celu przygotowania wina omanum drobno zmiażdżony kłącze białego omanu miesza się z oliwą z oliwek w stosunku 1:10. Wino z Omanu jest z powodzeniem stosowane w pokrzywkowych wysypkach skórnych, a także świerzbie.

Odwar z korzeni biały oman stosowany przy drażniącym kaszlu, astmie, zapaleniu oskrzeli, dolegliwościach górnych dróg oddechowych lub jako środek wspomagający trawienie.

Odwar z kwiatów ziela stosuje się na nudności, kaszel z obfitą plwociną, wymioty. W połączeniu z lukrecją łagodzi wzdęcia, wzdęcia, wymioty śluzu.

Płukanki z wywaru z żywokostu lub rozcieńczonej nalewki stosuje się w przypadku nerwobólów twarzy i innych; plamy na twarzy i pryszcze; swędzenie i hemoroidy; ból stawów i swędząca wysypka; świerzb, rwa kulszowa i gnijące rany; wysypki i owrzodzenia żylakowe.